صندوق بازنشستگان کشوری هم بلافاصله پیش‌نویس لازم برای اجرای این پروژه را به دولت فرستاد و در حال حاضر اجرای این طرح از لحظه‌ای که بودجه از سوی ریاست‌جمهوری تأمین شود اجرا خواهد شد. ایراندخت عطاریان، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری در این‌باره گفت:
با توجه به دستور رئیس‌جمهور در هفتمین دوره همایش ملی روز خانواده وتکریم بازنشستگان مبنی براختصاص 100میلیارد تومان اعتبار برای اجرای بیمه طلایی بازنشستگان کشوری، این صندوق پیش‌نویس اجرای این پروژه ملی را آماده و از طریق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای تصویب به هیأت دولت ارسال کرد. وی‌افزود:هدف دولت از اجرای بیمه طلایی ارتقای خدمات بهداشتی ودرمانی، کاهش هزینه‌های درمانی ودسترسی آسان بازنشستگان به خدمات بهداشتی و پزشکی است.
به گزارش روابط عمومی این صندوق وی بابیان اینکه صندوق بازنشستگی کشوری ساز وکارهای لازم برای اجرای بیمه طلایی را آماده کرده است تصریح کرد به محض دریافت اعتبار 100میلیارد تومانی فرایند آماده‌سازی این پروژه ملی آغاز خواهد شد. پیش‌بینی عطاریان این است که بازنشستگان تحت پوشش صندوق بازنشستگی کشوری از دی‌ماه امسال می‌توانند از بیمه طلایی استفاده کنند.
او امیدوار است که تمامی جمعیت بیش از دومیلیون و 400هزار بازنشسته و افراد تحت‌تکفل آنان از طریق صندوق بازنشستگی کشوری تحت پوشش بیمه تکمیلی درمان هستند که پیش‌بینی می‌شود با اجرای بیمه طلایی سطح کیفی خدمات درمانی به بازنشستگان افزایش یابد.
در خوش‌بینانه‌‌ترین حالت و درصورتی که وعده رئیس‌جمهور به‌موقع عملی شود بازنشستگان از دی‌ماه می‌توانند از خدمات بیمه‌طلایی استفاده کنند. اگر قرارداد بیمه طلایی براساس عرف حاکم بر بازار بیمه تکمیلی کشور یکساله بسته شود بازنشستگان کشوری تا دی‌ماه سال آینده از خدمات بیمه تکمیلی برخوردار خواهند بود و دی‌ماه سال 92بازهم روز از نو و روزی از نو و گروه دو میلیون و 400هزار نفری بازنشستگان از بهره‌گیری از این بیمه محروم می‌شود زیرا رئیس‌جمهور فقط اعلام کرده که 100میلیارد تومان به بیمه طلایی اختصاص یابد اما هیچ قانونی در این زمینه تصویب نکرده است که همه ساله بودجه‌ای بابت بیمه تکمیلی طلایی بازنشستگان اختصاص پیدا کند.
مشکل وعده‌های این‌چنینی معمولا به شادی‌های زودهنگام و سرخوردگی‌های عمیقی که ایجاد می‌کنند برمی‌گردد یعنی بازنشستگان سرخوش از دریافت بیمه طلایی انتظار دارند که دریافت این نوع خدمات ادامه پیدا کند غافل از اینکه سال بعد نه از تاک نشان مانده‌است و نه از تاک نشان و پیامدی جز ناامیدی عمیق برجای نخواهد گذاشت.
مشابه این رفتارها و ناامیدی ناشی از این وعده‌ها پیش از این هم وجود داشته است. بیمه طلایی بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش هم با حجم وسیعی از تبلیغات در دی‌ماه سال گذشته از سوی وزارت آموزش و پرورش اجرا شد اما تنها سه‌‌ماه بعد این بیمه ناگهان لغو شد و اعتراض بازنشستگان هم به جایی نرسید.
اجرای قانون خدمات کشوری در سال 86 با یک سال تأخیر انجام شد و بر این اساس بیش از 800هزار نفر از بازنشستگان کشوری به‌طور میانگین هر نفردومیلیون تومان از دولت طلبکار شدند. دولت ابتدا اعلام کرد که برای پرداخت این بدهی سهام واگذار می‌کند که این تصمیم با اعتراض بازنشستگان روبه‌رو شد و بالاخره با گذشت پنج سال دولت تا‌کنون تنها توانسته است به هر نفر 630هزار تومان آن هم در سه قسط اسفند 90، تیر و آبان 91واریز کند.
همسان‌سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی نیز ازجمله وعده‌های دولت بود که سرنوشتش نامعلوم است، در سال 1388که نخستین سال اجرای همسان‌سازی بود مجلس مقرر کرد تا دولت دو هزار و 500میلیارد تومان برای اجرای این طرح در اختیار صندوق تأمین اجتماعی بگذارد ولی با اجرای فرمول‌هایی که تأمین اجتماعی برای انجام این کار ارائه کرد تنها نیمی از این بودجه به همسان‌سازی اختصاص یافت و سرنوشت باقیمانده آن هرگز مشخص نشد البته این همسان‌سازی فقط برای یک‌سال به‌صورت ناقص اجرا شد و در سال‌های بعد به سکوت گذشت.
نمونه دیگر، تبلیغاتی بود که برای بیمه زنان خانه‌دار انجام شد که خبر از تلاش دولت برای بیمه تمامی زنان خانه‌دار داشت که البته این کار هرگز انجام نشد و زنان خانه‌دار بیمه نشدند. سه‌سال پیش نیز وقتی تنها شش درصد برای حقوق بازنشستگان در
سال 89 از سوی دولت درنظر گرفته شد و این تصمیم با اعتراض بازنشستگان و نمایندگان مجلس روبه‌رو شد دولت اعلام کرد که به‌صورت‌های دیگری به بازنشستگان خدمات مالی ارائه می‌دهد که جبران این شش درصد را خواهد کرد اما تجربه‌ای که بازنشستگان از سر گذراندند حکایت از این دارد که نه‌تنها درسال 89که در سال‌های بعد هم دولت برای جبران هزینه‌های زندگی هیچ کمکی به بازنشستگان نکرده است. وعده‌های طلایی اگر چه برق شیرینی دارند و کف و هورا به همراه می‌آورند اما معمولا تجربه‌های تلخی‌اند که اثری جز ناامیدی و بی‌اعتمادی در پی ندارند.
